Moja przestrzeń: Kraków – turystycznie i duchowo cz. 1

środa, 24 lipca 2024

Kraków – turystycznie i duchowo cz. 1

Dwa dni na zwiedzanie Krakowa to trochę mało, a w połączeniu z upałem okazało się sporym wyzwaniem. Spokój Tyńca, w którym mieszkałam, bardzo kontrastował z gwarem wielkiego miasta. Na szczęście komunikacja miejska ułatwiała przemieszczanie się pomiędzy tymi światami i łączyła różne miejsca nitkami linii autobusowych i tramwajowych. Bo wszystko jest całością chociaż czasem pełną przeciwieństw.

Na wzniesieniu, otoczony murami stał Zamek Królewski na Wawelu, u jego podnóża rozpoczęłam moją wędrówkę. Chodziłam bez planu, a moim przewodnikiem był cień. Gdy skręcał w prawo, szłam za nim w prawo. Wstąpiłam do Kościoła św. Bernardyna ze Sieny. Lubię przyglądać się stylom architektury, rozpoznawać je, uczyć się. I tak pierwszy na mojej trasie zwiedzania był barok. Kiedyś bogato zdobione wnętrza przytłaczały mnie, rozpraszały. Teraz wzbudzają zachwyt i podziw dla pracy ich twórców, którymi bardzo często byli miejscowi rzemieślnicy. A gdy już napatrzę się na to wszystko co piękne, kościół jest dla mnie dobrym miejscem skupienia i modlitwy. Kilka kroków od barokowego zabytku i Wawelu, na jednym ze skwerków, zauważyłam ciekawe drzewo. Podbiło moje serce już od pierwszego wejrzenia. myślę, że zasługuje na swój wpis.

Cień prowadził mnie dalej przez miasto, uliczkami z piękną zabudową i tramwajami, które od dzieciństwa wywołują uśmiech na mojej twarzy. Widziałam zaczarowaną dorożkę i gargulca – chimerą na ogrodzeniu Pałacu Czapskich. Po drodze była też kolejna zabytkowa świątynia – Bazylika Świętej Trójcy. Schowałam się tu na chwilę przed wszechobecnym skwarem i podziwiałam architekturę tym razem gotycką i neogotycką. Był to też czas na dobrą rozmowę ze sobą i z jednym z dominikanów.

Po niezwykłej uczcie dla ducha przyszedł czas na ożywienie kawą zmęczonego upałem ciała. Wybrałam miejsce przepiękne Restaurację Europejską, mieszczącą się w zabytkowym gmachu Pałacu Krzysztofory przy Starym Rynku. Lokal urządzono w stylu Art Deco. Delektowałam się pyszną kawą i wnętrzem. Nad Krakowem wisiała burza musiałam więc skrócić moje zwiedzanie. Zerkając na odbijający się w wodach Wisły Wawel i zaglądając w boczne uliczki dotarłam do Ronda Grunwaldzkiego skąd jedzie autobus do Tyńca.