Cały czas przyłapuję się na tym, że ciągle za mało
doceniam to, co jest blisko mojego domu. Czasem, gdy ktoś mnie pyta gdzie
mieszkam, w jakiej części Zielonej Góry, odpowiadam, że niedaleko dawnego
browaru. Młodzi ludzie, albo Ci, którzy są w moim mieście od niedawna, nie mają
pojęcia gdzie to jest. Browar a raczej to, co z niego pozostało, stoi przy
ulicy Kożuchowskiej, na jednym z pagórków w południowej części miasta. Przeczytałam
gdzieś, że był to browar na Zamkowym Wzgórzu. Jako miłośniczkę zamków i
pałaców, ogromnie zaciekawiła mnie ta nazwa. Wybrałam się więc któregoś jesiennego
dnia na krótki spacer, aby popatrzeć na Zamkowe Wzgórze. W
wyobraźni widziałam zamek, który tu stał przed laty. A może wcale go nie było?
Teraz to ruiny browaru trochę udają ruiny zamku.
Wędrowałam wokół Wzgórza Zamkowego i zauważyłam, że wielu miejscach, tak jakby
ukradkiem, rósł chmiel. Nie uprawiano go tutaj. Prawdopodobnie rozsiały go
ptaki, podkradając to, co było przywożone do browaru działającego do 1999 roku.
Nieco dalej był nasyp dawnej Kolei Szprotawskiej. Z wielką uwagą przyglądałam
się rosnącym tam drzewom. Śmiałam się, że to taka sympatyczna młodzież
wyrastająca obok wielkich drzew, które pamiętały czasy, gdy owiewał je dym z
jadących parowozów. Łapałam obiektywem Nikosia jesienne barwy i cieszyłam nimi oczy. Kolej Szprotawska to kolejny ciekawy temat z mojej okolicy.
Przygotowując ten wpis poszperałam w Internecie. Znalazłam artykuł „Architektura
dawnego browaru zielonogórskiego – pamiątka miejsca i estetyka alternatywna” Marty
Danowskiej z Rocznika Lubuskiego Tom 32.
Po lekturze tej publikacji moje nadzieje na znalezienie jakiegoś zamku
mocno się rozwiały. Wzgórze Zamkowe pojawiło się w nazwie browaru w XIX wieku.
Czy był to taki chwyt reklamowy? Myślę, że ten temat jeszcze nie raz do mnie
wróci. Stałam się bardziej uważna na historię mojego miasta.
