Krzywulec

Dobrze znam tę uliczkę, jest tam kilka ładnych domów, ale to nie one będą bohaterami tego wpisu. Gdy chodziłam do podstawówki, przy ulicy stał sklep spożywczy – taki „blaszak”. Biegłam do niego, kiedy w „moim” sklepiku zabrakło śmietany albo masła. Byłam trochę zła, bo wydawało mi się, że to strasznie daleko. Teraz uliczka jest jakby trochę bliżej, a w miejscu, gdzie kiedyś był sklep, zauważyłam pusty, ogrodzony teren. I właśnie tam rośnie Krzywulec – piękna topola biała. Tak myślę, że ona biała, ale sprawdzę to później oglądając liście. Krzywulec wygląda jakby nieustannie tańczył. Może z okien sąsiedniego domu puszczają jakąś ładną muzykę? A może wiatr tańczy w jego gałęziach? Nie przeszkadza to srokom i wronom, które spoglądały na świat z najwyższych gałęzi, ale nie chciały pozować. Próbowałam zrobić im "ładne" zdjęcia lecz one wystawiały do aparatu swoje ogonki. Trudno, ale i tak cieszę się z kolejnego intrygującego drzewa w mojej kolekcji. Sfotografowałam je, zanim piękna zielona czuprynka zakryła ciekawy kształt. Na pewno wrócę w tę okolicę i przy okazji odwiedzin u Krzywulca, sfotografuję dom, który patrzy. Takie cuda są w mojej  Zielonej Górze.