Ławeczka nad jeziorem – przemijanie jeszcze raz, ale trochę inaczej

fot. Hans Huffnagel

   Pewnego dnia dostałam niezwykły prezent. Jeden z czytelników mojego bloga Hans Huffnagel przesłał mi – ławeczkę. Było to co prawda tylko zdjęcie, ale poczułam się tak, jakbym otrzymała na własność piękny teren z ławką, gdzieś nad jeziorem. Bardzo szybko rozgościłam się w tym cudownym miejscu. Usiadłam wygodnie na ławeczce i ani myślę ruszać się. Zapraszam więc wszystkich czytelników, przysiądźcie się do mnie i wyobraźcie sobie, że wpatrujecie się w zaczarowaną przestrzeń, taflę jakiegoś jeziora.  Za oknem jesień, dzień zrobił się krótki, a na ławeczce panuje wakacyjny nastrój, można po prostu rozmarzyć się. Dobrze czasem spojrzeć na świat przez różowe okulary. Przyda się nam wszystkim taka chwila relaksu z odrobiną refleksji ławeczkowych.   

Od jakiegoś czasu odpoczywam na moich stylowych ławeczkach. Rozmawiam tam sama ze sobą, czasem z kimś dyskutuję. Powstały one po sympatycznej rozmowie o życiu ze stylistką Barbarą Szymaniuk i dobrze wkomponowały się w „Moją przestrzeń”. Niedawno na jednej z ławeczek w skansenie pomyślałam o nieuchronnym upływie czasu, który dotyka nas i z którym musimy się pogodzić. Teraz, gdy siedzę, na wakacyjnej ławeczce nad jeziorem, przemijanie odbieram trochę inaczej, bo pogodna i ciepła jest taka ławeczka. Nie zawsze czegoś brakuje, czasem moja szklanka jest do połowy wypełniona. Przemijanie to zmiany, ale nie tylko takie, z którymi trudno się uporać. Upływa czas, a ja jestem coraz bogatsza, uczę się. Złe rzeczy odchodzą i nawet gdyby chciały wrócić, to przywitam je spokojniej, bogatsza o nowe doświadczenia. Będzie łatwiej, następnym razem zdążę… Mijający czas pomaga oswoić się ze zmianami. Pozwala odpocząć i nabrać siły, aby łatwiej było zacząć coś od nowa. 

fot. Hans Huffnagel

fot. Aleksandra Szułczyńska