Spacer po Železným Brodzie

Nie pamiętam skąd wziął się pomysł, aby przyjechać do tego małego czeskiego miasteczka, na dodatek pociągiem. Dla mnie to nie nowina, bo jestem miłośniczką publicznego transportu z konieczności i trochę z przekonania. Za to Ola, która zwykle jeździ samochodem, powiedziała, że „poczuła się jak za dawnych lat, jak to się dawno, przed erą auta, jeździło”. W gorący letni dzień wysiadłyśmy na niewielkiej stacyjce. Przyglądałam się detalom i robiłam zdjęcia. Lubię takie miejsca, gdzie czas się zatrzymał. Wyruszyłyśmy w stronę centrum miasta. Po drodze było dużo atrakcji dla mojego niezawodnego „Nikosia”. Zaintrygowała mnie na przykład niezwykła wystawa za szybą, a potem to już przepadłam. Przechodziłam przez most na Izerze. Kilka miesięcy temu  zrobiłam wpis o tym niezwykłym spotkaniu z moją ulubioną rzeką.  

Słyszałam, że w miasteczku są zabytkowe domy. Weszłyśmy więc do muzeum, gdzie mieściła się informacja turystyczna, żeby czegoś więcej dowiedzieć się. Zaopatrzone w mapkę i foldery ruszyłyśmy zwiedzać miasto. Najpierw uważnie przyjrzałyśmy się samemu muzeum. Można tam było zobaczyć wystawę poświęconą tradycji szklarskiej, z której słynie Železný Brod. Budynek nazywa się Klemencovsko i pochodzi z 1792 roku. Został on wkomponowany w nowy dom i od 1936 roku ta przedziwna para stary i młody witają dzielnie każdy nadchodzący rok. Na moim blogu znaleźli się na tytułowym zdjęciu.  Szybko odszukałyśmy trasę polecaną w informacji turystycznej  – Trávníky -  wytyczoną uliczkami miasta. Prowadziła pomiędzy pięknymi starymi domami z przełomu XVIII i XIX wieku. Był to raj dla moich oczu. Snułyśmy się zachwycając się budynkami Odwiedziłyśmy też Muzeum Szklanych Szopek Bożonarodzeniowych. Pisałam o nim na koniec 2017 roku. I tak dotarłyśmy do domu o nazwie Běliště. Mieściło się tam miejskie muzeum z ekspozycją etnograficzną, a wcześniej była garbarnia. Tutaj kończyła się nasza zabytkowa trasa, trochę jakby za szybko. Mogłabym wędrować i wędrować. Czułam się jakbym zwiedzała skansen, ale to nie był skansen, lecz uliczki miasta i domy, w których mieszkali ludzie. Piękne było to miasteczko polecam je wszystkim, którzy lubią snuć się niespiesznie  i pozwalają zauroczyć się zabytkowym chatom.