Ławeczka w Jizerce - wszystko się zmienia, moja Jizerka też

Wędrowałam ścieżkami i drogami opisanymi w mojej książce. Dziwnie się czułam, często wracam w te same miejsca. Teraz było inaczej, wchodziłam w Moją rowerową przestrzeń i dosłownie słyszałam w głowie własne słowa tez z małej zielonej książeczki. Jakbym odtwarzała coś z audiobooka. Taka zamyślona szłam Doliną Izery, pięknie było podziwiać moją ulubienicę płynąca poniżej drogi i wsłuchiwać się w jej szum. Tak jechałam tędy po burzy z gradem, którego kuleczki przetrwały w lesie do następnego dnia. Dotarłam do Bukovca. Nie mogłam znaleźć stonogi - przewróconego spróchniałego drzewa leżącego u podnóża tajemniczej góry, może całkiem się rozsypało. Potem to już było tylko kilka kroków  do Jizerki. Skąpana w słońcu wioska prezentowała się pięknie. Patrzyłam spod Bukovca na moje ulubione domeczki rozrzucone po łące. Cieszyłam oczy tym widokiem. Podziwiałam wszechobecne osty. Dobrze wrócić w ulubione miejsce i poczuć jak wspomnienia mieszają się z nowymi wrażeniami. Jak zwykle spotkałam w osadzie dużo rowerzystów i pieszych turystów.

Zmiany są nieuchronne, wszystko się zmienia, moja Jizerka też, pojawiły się nowe budynki. Chciałam wejść do hospudki "U pytláka Hennricha" w Chacie Jizerce, ale była zamknięta. Nieczynne też było źródełko z kofolą Chata Pešákovna. Snułam się po wiosce i zaglądałam w znane zakamarki. Znalazłam ławeczkę, piękną, stała pomiędzy dwoma drzewami obok hotelu Panský dům. Ławeczka z widokiem na owce. Tak jak kiedyś pasły się naprzeciwko. Teraz do stada dołączyły kudłate krowy. Usiadłam na  ławce, aby tradycyjnie pozwolić sobie na chwilę refleksji.Tak nawet na urlopie warto zwolnić tempo i posiedzieć chwilę ze swoimi myślami. Żałowałam że nie mogłam tak jak kiedyś zjeść coś czeskiego i posiedzieć w  sympatycznych, kameralnych salach Chaty Jizerki i Pešákovny. Może tylko w środku tygodnia są zamknięte, a w weekendy tętnią życiem? Cieszyłam się, że opisałam obie Chaty w mojej książce, że zatrzymałam chwile, które tam spędziłam. Wszystko się zmienia, Jizerka też, ale dobrze, że pozostało tak wiele wspomnień.